Interakcje społeczne a uczenie się: spełnienie marzeń to coś więcej niż tylko praca zespołowa
„...Uczenie się zawsze zawiera dwa, zintegrowane ze sobą,
aczkolwiek zupełnie odmienne, procesy. Proces zewnętrzny,
w którym zachodzi interakcja między osobą uczącą się a jej
społecznym i materialnym otoczeniem, oraz proces wewnętrzny,
psychiczny polegający na przetwarzaniu (elaboration)
i przyswajaniu wiedzy (acquisition)”.
Knud Illeris
Zasada interaktywnego uczenia się osadzona jest w interakcjach społecznych, za którymi kryje się szereg świadomych, nieświadomych, intuicyjnych i wrodzonych procesów oraz umiejętności. Pozwalają one inicjować, obserwować, interpretować, rozumieć i uczestniczyć w interakcjach społecznych. Aktywne środowisko uczenia się i bogate interakcje społeczne umożliwiają kontakt z różnymi opiniami i perspektywami. Dla studentów stanowią one szansę na współtworzenie i utrwalanie wiedzy. Stwarza to okazje na angażowanie się w głębokie krytyczne myślenie oraz kwestionowanie i poszerzanie swoich założeń. W szkolnictwie wyższym uczenie się odbywa się w różnych kontekstach społecznych – indywidualnie, w małych i dużych grupach, w Internecie i face to face w różnych środowiskach, zarówno formalnych, jak i nieformalnych. Tak duża zmienność i złożoność środowiska uczenia sprawia, że wykorzystanie afordancji i poruszanie się w interakcjach społecznych są wyzwaniami zarówno dla nauczycieli, jak i studentów. Niemniej jednak środowisko to tworzy ekosystem, którego rolą, jak pisze Emilia Musiał, „jest łączenie uczestników i zasobów poprzez współpracę, współdzielenie, publikowanie, refleksję, uczenie się i rozwój”.
Illeris, K., 2009. O specyfice uczenia się ludzi dorosłych. Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja: kwartalnik myśli społeczno-pedagogicznej, nr 1 (45).
Musiał, E., 2014. Nowe technologie a przyjazne środowisko uczenia się. W: J. Morbitzer, E. Musiał, red. Człowiek - media - edukacja: 252-254.
